miód

[vitara]

tak zdecydowanie większy.
Polecam zabawę z pszczółkami jak ktoś ma kaweł wolnego ogrodu .
W mojej opinii i rodziny także własny miód smakuje o wiele inaczej niż od kogoś.
PSzczelarze zwykle miód podgrzewają a więc robią mieszaninę bezużytecznych cukrów.

[ineslik]

ziarenko pszczelarskie kiełkuje w mojej głowie już od długiego czasu.
Vitara -może wiosną poplotkujemy jak pszczelarz z pszczelarzem.
Podjąć takie wyzwanie - to w sumie nic strasznego, tak jak nie jest problemem mieć kilka kurek , przepiórek czy własne kiełki. Albo nawet własne grzyby.

szkoda tylko , że "od chcenia świat się nie zmienia, tylko od roboty".
A może właśnie dobrze

[Alchemik]

Jak kiedyś będe miał ogród i będe starszy - to założe swoją pasiekę. Moj dziadek był pszczelarzem, wiec już trochę we krwi jest

Miodnych sezonów
Pozdrawiam
Alchemik

[stukam kopytkami]

Tak, na wszystko to brak czasu. Można zajmować się ogrodem, pszczołami , gdy człowiek nie pracuje na pełny etat. Mój Tata zajmował się dość długo pszczołami, też mam to we krwi 

[Ingwer]

M I Ó D
jest produktem bardzo wartościowym, powinien być spożywany
codziennie, profilaktycznie a niedopiero wtedy, gdy choroba nas do tego zmusi.
Miód można spożywać wkażdy sposób, pamiętając, że nie powinno się go dodawać do napojów i gorących potraw.
Poszczególne miody odmianowe mają odmienne właściwości,
toteż ich przydatność w zwalczaniu różnorodnych dolegliwości będzie różna.
Miód ma właściwości lecznicze - działa antybakteryjnie, regenerująco oraz wzmaga odporność.
Jest stosowany z powodzeniem w leczeniu wielu schorzeń.
Świeży miód ma konsystencję gęstego syropu, który w czasie przechowywania krystalizuje.
Dojrzały miód posiada wysoką wartość odżywczą i dietetyczną.

Rodzaje miodow.

Miód rzepakowy - pomaga na serce i układ krążenia
Miod akacjowy – barwa jasnokremowa, delikatny w smaku, bardzo słodki, lubiany przez dzieci. Zawiera dużą ilość fruktozy dlatego powoli się krystalizuje. Miód akacjowy - pomaga szczególnie przy kłopotcah żołądkowych. Dwie łyżki rozcieńczone wieczorem w szklance letniej wody i wypijane rano naczczo regulują trawienie i pomagają zwłaszcza przy zaparciach. Stosowany jest w leczeniu nadkwasoty żołądka jak i zaburzeń przewodu pokarmowego, nerek i dróg moczowych
Miód wielokwiatowy - najczęściej spotykany w sklepach, co nie znaczy, że jest on najmniej wartościowy. Dwie, trzy łyżeczki dziennie zjadane systematycznie w czasie miesięcy zimowych pomagają organizmowi łatwiej znosić potem wiosenne alergie.
Miód lipowy - Działa rozgrzewająco i kojąco przy schorzeniach oskrzeli, zatok, kaszlu i przeziębieniu. Jest skuteczny zwłaszcza w stanach osłabienia (podobnie jak miód malinowy. Ma także własności uspakajające.
Miód gryczany - jest bogaty w cukry proste enzymy kwasy organiczne, mikroelementy i olejki eteryczne. Działa odtruwająco i uodparniająco. Leczy między innymi nieżyty górnych dróg oddechowych.
Miód spadziowy - najbogatszy w składniki zalecane przy schorzeniach układu krążenia i kłopotach z sercem. Leczy nieżyty górnych dróg oddechowych i gardła. Napój z tego miodu, wody i soku z cytryny jest zalecany w stanach silnego wyczerpania fizycznego i w okresach stresu.
Miód wrzosowy - można go kupić już tylko w nielicznych pasiekach. Pomaga skutecznie zwłaszcza przy chorobach pęcherza moczowego, nerek i prostaty. Najlepiej w ciągu dnia popijać rozcieńczony w wodzie z dodatkiem soku cytrynowego i łyżeczki oliwy.
Miod faceliow - jasnożółty, bardzo przyjemny w smaku (lekko kwaskowy), delikatny i aromatyczny,
stanowi dużą rzadkość, bowiem ta cenna roślina, jaką jest facelia, zajmuje marginalne miejsce w strukturze zasiewów.
Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasnokremowy
lub nawet biały odcień.
Stosowany przy przeziębieniach i nieżycie żołądka
Miód malinowy - w stanie płynnym kolor żółtawy.
Po skrystalizowaniu - żółtozłocisty. W smaku lekko kwaskowaty o lekkim zapachu malin. Lubiany przez dzieci.
Przeziębienia i stany gorączkowe, działa napotnie, schorzenia górnych dróg oddechowych, nieżyt żołądka, niedokrwistość. Przeciwmiażdżycowy.
Miód nektarowo -mniszkowy ma zapach kwiatów mniszka lekarskiego, barwę jasnożółtą do jasnopomarańczowej. Miód mniszkowy znajduje szczególne zastosowanie w chorobach wątroby i dróg żółciowych oraz przy niedokrwistości i w stanach wyczerpania psychofizycznego.
Dzięki zawartej w miodzie mniszkowym cholinie, obniża się poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny.
Miód ten doskonale przyśpiesza gojenie wszelkich ran.
Ulega krystalizacji. W celu przywrócenia pierwotnej konsystencji należy słoik podgrzać w naczyniu z wodą o temp do 40 stopni.
Miód koniczynowy posiada barwę słomkowożółtą, zapach kwiatu koniczyny, aromatyczny, kwaskowaty. Ma stosunkowo mniej wody niż inne miody.Posiada działanie wykrztuśne, moczopędne i uspokajające.
Chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Miód bławatkowy: barwa złocistożółta, ma charakterystyczny zapach bławatka, smak ostry.
Wspomaga leczenie przy stanach zapalnych nerek, ma działanie moczopędne i przeciwzapalne.
Miod Manukowy - w stanie płynnym, kolor dość ciemny. Jest to miód uzyskiwany na Nowej Zealndii z kwiatów rośliny manuka. Ostry w smaku , intensywny w zapachu ma bardzo cenione właściwości lecznicze.Jako jedyny chyba naturalny antybiotyk działa na Helicobacter Pylori i można nim zastąpić wyniszczającą terapię antybiotykową.
Miod ziolowy (gorski) - barwa ciemnożółta do pomarańczowo-żółtej, zapach intensywny. Miód o smaku korzennym.
Miod Lakowy - barwa od kremowej aż do herbacianej, enzymatyczny, o dużej ilości olejków eterycznych. Wspomaga przemianę materii. Zalecany przy schorzeniach: angina, grypa, kaszel, schorzenia górnych grup oddechowych, wzmacnia organizm.
Miod Gorczycowy - wyprowadza z organizmu substancje trujące, szlaki, stymuluje pracę nerek.
Miod Nostrzykowy - posiada barwę jasną, po skrystalizowaniu białą, lub żółtą i odznacza się przyjemnym waniliowym zapachem. Jest zaliczany do jednych z najlepszych miodów. Bardzo dobry jako środek rozwalniający. Zalecany jest przy zaniku (atrofi) jelit, a także w chorobach naczyniowo-wieńcowych.
Miod Zenszeniowy - najlepszy z miodów. Zwiększa odporność na zmęczenie, poprawia sen, wzrok, apetyt, zwalcza bóle głowy, szum w uszach i jest wspaniałym środkiem tonizującym.
Miod Lucernowy - pozytywnie wpływa na wątrobę, sprzyja wydzielaniu żółci. Obniża cholesterol.
Miod Ostowy - zalecany dla chorych po przewlekłych operacjach, osobom starszym i dzieciom dla wzmocnienia wyczerpanego organizmu.
Miod Slonecznikowy - normalizuje w organizmie wszystkie przemiany materii.
Miod z Wielosilu blekitnego - stosuje się w chorobach naczyniowo-wieńcowych, oraz jako środek uspokajający w nerwicach i bezsenności.
Miod z Esparcety - pozytywnie wpływa na układ krążenia, wzmacnia naczynia kapilarne, ma właściwości moczopędne i napotne.
Miod lesny - najczęściej kupowany "dziki miód", nie rolniczy, najcenniejszy z miodów! Skupia w sobie działanie ziół z nektaru z których powstaje (różne smaki w zależności od terminu zbiorów). Połączone "siły" mniszka lekarskiego, maliny, kruszyny, szałwii lekarskiej, dziurawca i rumianku powodują, że miód leśny, jest prawdziwym panaceum na wielorakie dolegliwości a smakuje wybornie. Skutecznie leczy z chorób górnych dróg oddechowych i przeziębień. Poprawia przemianę materii.
Miod z Kruszyny - delikatny, łagodny, zalecany dla dzieci i mlodzieży i osób starszych. Leczy z zaburzeń pracy serca, skuteczny w leczeniu przeziębień.
Miod z drzew owocowych - barwa złocistożółta o zapachu płatków kwiatowych i łagodnym smaku.

MIODY SPADZIOWE

Miód ze spadzi drzew iglastych – jest szarozielony, o zapachu korzennym, smaku delikatnym, aczkolwiek mało słodki. W tym miodzie występuje cukier spadziowy – melicytoza, oraz dużo dekstryn, związków azotowych i mikroelementów. Działa przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie. Stosowany przy obniżonej odporności organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Przeciwdziała promieniowaniu jonizującemu.

Miód ze spadzi drzew liściastych – głównie lipy, klonu jawora, o barwie zielonkawozłocistej i szarozielonej. Posiada słaby zapach korzenny, a smak raczej cierpki. Ma właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące.

Miód mieszany spadziowo – nektarowy – kolor brunatnozielony, zapach różny, przeważnie korzenny; mało słodki. Ma dużą aktywność antybiotyczną.

Nie darmo pokarm bogów Olimpu zapewniający nieśmiertelność, nosił miano nektaru. We wszystkich kulturach świata, od Egiptu po Daleki Wschód, miód uważany był za lekarstwo ciała i duszy. Sprawdza się w tym wypadku życzenie Hipokratesa, ojca medycyny: "by pokarm był lekiem a lek pokarmem".

Jak rozpoznać miód fałszywy?

Bardzo łatwo jest sfałszować miód, dodając np. cukier lub skrobię. Trudne natomiast jest wykrycie takiego fałszerstwa, dlatego nie należy kupować miodu z niepewnych źródeł!

Bardzo trudno sprawdzić domowym sposobem czy miód jest prawdziwy. Nie można tego poznać ani po smaku, ani po kolorze z uwagi na szeroką paletę barw i smaków miodu uwarunkowanych źródłem pochodzenia zebranego przez pszczoły nektaru.

Miód występujący w formie płynnej, czyli tzw. patoki, po przelewaniu go łyżeczką będzie tworzył na jego powierzchni wypukły lej. Prawdziwy miód powinien też po pewnym czasie skrystalizować, lecz jest to zależne od jego rodzaju.

Można przyjąć zasadę, że jeśli na etykiecie określono datę rozlewu np. lipiec 2007, to każdy miód z tego okresu (z wyłączeniem miodu akacjowego) powinien ulec krystalizacji do września-października. Zatem jeśli po 3 miesiącach od rozlewu miód jest w postaci płynnej, to nie powinniśmy go wstawiać do koszyka.

Jeśli chcemy kupić miód, który ma nam służyć jako lekarstwo, to zacznijmy od przeczytania wszystkiego, co znajduje się na etykiecie.

Miody z innej strefy klimatycznej mogą uczulać. Pamiętajmy, że pyłki kwiatowe eukaliptusa nie są pożądane przez osoby mieszkające w środkowej Europie.

Lecznicze spożywanie miodu

Żaden z produktów pszczelich nie działa antybiotycznie na dzień następny. Żeby się skutecznie leczyć, należy stosować je regularnie, nawet miesiącami.

Spożywanie miodu rozpuszczonegow wodzie: 1 łyżka na 1/2 szklanki wody z wyprzedzeniem 10-12 godzin zwiększa przyswajalność 6-200 razy. Napój przygotowuje się wieczorem, a spożywa rano - przed jedzeniem,
należy pić małymi łyżkami (aby miód już w jamie ustnej szybciej dostał się przez śluzowkę do krwi) wzrasta nawet 100-krotnie.

Dawkowanie:
NIemowlęta: 7 gramów dziennie, dzieci 2-6 lat: 10-20 gramów dziennie, dzoeci 6-12 lat: 30-50 gramów dziennie, młodzież, dorośli: 60-150 gramów dziennie.
Kuracja lecznicza trwa 2-3 miesiące. Należy ją przeprowadzać na wiosnę lub jesienią.
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość i nietolerancja ze strony przewodu pokarmowego,
cukrzyca - wyjątek: miód akacjowy.

Wzmacniająca kuracja miodowa

Jedną łyżkę miodu rozpuścić w szklance z letnią przegotowaną wodą.
Napój pozostawić na 10 do 12 godzin (ten czas jest potrzebny do aktywizacji zawartych w miodzie substancji).
Tak przygotowany napój pijemy na czczo pół godziny przed posiłkiem.
Do smaku można dodać plasterek cytryny.
Czas trwania kuracji dwa miesiące, przerwa jeden miesiąc
i znów powtórzyć zażywanie miodu.
Zastosowanie: ogólnie poprawia samopoczucie.


C.D.N

[Ingwer]

Mleczko pszczele w miodzie

Mleczko pszczele reguluje procesy przemiany materii, zapobiega zaburzeniom związanym z niewłaściwym odżywianiem. Podwyższa odporność organizmu na zakażenia. Wykazuje działanie immunoregulujące.

Stosuje się je przy braku łaknienia i niedożywieniu. U niemowląt - podawane między 2 a 6 dniem życia przez okres 4-14, dni zwiększa łaknienie mleka i przyrost masy ciała, poprawia apetyt. U dzieci, mleczko pszczele jest wykorzystywane do leczenia anemii powstałej na skutek niedoboru żelaza. Powoduje wzrost liczby erytrocytów oraz zawartości hemoglobiny.

Mleczko pszczele ma zastosowanie w leczeniu schorzeń sercowo - naczyniowych takich jak: dusznica bolesna, nerwice, stany pozawałowe, nadciśnienie tętnicze, zatory mózgowe, miażdżyca (rozszerza naczynia, obniża ciśnienie krwi, obniża poziom cholesterolu, zwiększa elastyczność naczyń krwionośnych). Korzystne rezultaty osiąga się w leczeniu stanów zapalnych żył i krwotoków pochodzenia naczyniowego.

Mleczko pszczele ma też zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu schorzeń przewodu pokarmowego i narządów wewnętrznych. Szczególnie podatne na działanie tego produktu są wrzody dwunastnicy. Ma ono zastosowanie u chorych z objawami zapalenia jelit grubych i w leczeniu różnych stanów zapalnych woreczka żółciowego, trzustki i wątroby. Chroni tkankę wątrobową przed różnego rodzaju substancjami toksycznymi. Stosuje się w leczeniu skutków alkoholizmu, zapobiega powstawaniu marskości wątroby. Skutecznie obniża poziom glukozy we krwi.

U chorych w podeszłym wieku, mleczko pszczele poprawia apetyt, zwiększa przyrost wagi, polepsza pamięć i wzrok. Obniża poziom cholesterolu w surowicy oraz wyraźnie obniża ciśnienie krwi. Te właściwości mleczka pozwalają zaliczyć je do dobrych środków geriatrycznych.

Stosowane jest w leczeniu niewydolności nerek i nadnerczy. Działa moczopędnie, co jest pomocne w leczeniu otyłości. Jest przydatne do leczenia niewydolności jajników oraz w takich chorobach zakaźnych, jak: bruceloza i grypa. Stosowane jest jako preparat wspomagający w terapii przeciwnowotworowej, jak również w leczeniu stanów zapalnych krtani, gardła, oskrzeli i płuc. Wskazane jest w gruźlicy płuc zarówno w okresie terapii jak i rekonwalescencji.

Mleczko pszczele znalazło zastosowanie w schorzeniach dermatologicznych, reumatycznych i okulistycznych. Stosuje się w leczeniu trudno gojących ran, odleżyn, oparzeń, wrzodów żylakowych i troficznych.

Ten cenny produkt pszczeli ma zastosowanie w leczeniu łojotoku skóry, tocznia rumiankowatego, liszajów, łysienia plackowatego. Pozytywne efekty uzyskano w leczeniu różnych stanów zapalnych skóry, zakażeń gronkowcowych, opryszczki, rogowaceniu tkanek, a także nowotworów twarzy.

Dobre wyniki uzyskiwano w leczeniu urazowego zapalenia rogówki i jej oparzeń. Obserwowano ustępowanie bólu, obrzęków i zanikanie zmian bliznowatych. Stosowane w leczeniu zapalenia spojówek i powiek, powodowało szybkie wyleczenie.

Znacznie poprawiało stan w reumatoidalnym zapaleniu oraz zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa. Skutecznie przeciwdziała artretyzmowi oraz chorobom polegającym na odkładaniu się w stawach kwasu moczowego i jego soli.

Mleczko pszczele jest stosowane w formie: doustnie w postaci naturalnej, tabletek i liofilizowanego proszku, iniekcji i inhalacji, maści, kremów i płynów.

Odżywcze, odnawiające, normalizujące i ogólnie wzmacniające właściwości mleczka pszczelego wskazują na
wykorzystanie go w żywieniu i dietetyce ludzi w każdym wieku.

A N U P A N A M

Złocisty kolor miodów kojarzony jest z energią słońca skumulowaną w tym leku oraz z przekazem słonecznej mądrości i rozwijaniem intuicji. Miód jest jednym z pięciu podstawowych nośników leków czyli tak zwanym ANUPANAM jako substancja z którą miesza się sproszkowane minerały, metale czy zioła celem ich spożycia. Zamiast odwaru ziołowego, należy łyżkę stołową ziół sproszkowanych, przetartych, zmieszać z łyżką stołową odpowiedniego miodu i spożyć małym kęsami dokładnie przeżuwając. Tak podany lek jest częstokroć o wiele skuteczniejszy niż jego odwar, szczególnie przy chorobach powstałych na wskutek wilgoci lub zimna (wychłodzenia).

Anupanam działają profilaktycznie zapobiegając wielu schorzeniom. Bardzo dobre leki to także pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, jad pszczeli i propolis warte jednak może osobnego omówienia. Kuracja miodowa, podobnie i pyłkowa w poważniejszych przypadkach winna trwać 2-3 miesiące jeśli leczenie ma być naprawdę skuteczne. Dobrą kuracją jest też post na wodzie miodowej pitej rano, dodajemy wówczas trochę soku z cytryny do napoju.

S O M A
Poleca się w ogóle bardzo picie wody miodowej czyli spożywanie miodu w roztworze przegotowanej wody, co Ajurweda zwie napojem SOMA. Stosując diety odchudzające zwykle nie należy rezygnować z leczniczych dawek miodu. Woda miodowa (Soma) dobrze jak przez kilka godzin naciąga tak jak napar, co zwiększa aktywność miodowych enzymów. Najlepiej wodę miodową wypijać małymi łyczkami rano na czczo. Terapeuci zalecają pić roztwór miodu w wodzie na ciepło, więc gdy całkiem ostygnie, należy go podgrzać, ale do temperatury nie większej niż 41 stopni. W miodzie występuje 21 biopierwiastków takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i inne. Glukoza i fruktoza zawarte w miodzie to cukry proste, łatwo przyswajalne przez organizm i nietoksyczne jak sacharoza w zwykłym cukrze białym. Soma miodowa jest ulubionym napojem mitycznego Indradewa, patrona medyków, szczególnie zielarzy oraz wojowników dodającym wnikliwości i odwagi.

C.D.N

[Ingwer]

Uporczywy kaszel

1. Ćwierć kilograma miodu podgrzać do stanu płynnego w naczyniu zanurzonym w garnku z wodą.
Dodać 50 g zmielonego czarnego pieprzu i tyle samo zmielonego siemienia lnianego,
oraz proszek z 1 gałki muszkatołowej.
Wszystkie te składniki dokładnie wymieszać z miodem,
aż powstanie jednolita masa. Po odstaniu zlać do słoików.
Zażywać rano i wieczorem na pusty żołądek niewielką ilość,
wielości zielonego groszku.
Nie połykać, tylko ssać!

2. Ćwierć kilograma miodu podgrzać do stanu płynnego.
Dodać 50 g sproszkowanych nasion lnu, 10 g anyżku
oraz 10 g zmielonego imbiru.
Dokładnie wymieszać.
Przy silnym kaszlu zażywać 3 razy dziennie po 1 łyżeczce.

3. Obrać l/2 kg cebuli, drobno pokroić.
Dodać 1 łyżkę rozdrobnionych nasion anyżku,
łyżkę siemienia lnianego i zalać 1 litrem wody.
Gotować na małym ogniu ok. 20 minut,
po czym dodać 3-4 łyżki miodu oraz 1 łyżkę ziela podbiału
i 1 łyżkę liści i kwiatu lebiodki pospolitej.
Wszystko gotować jeszcze przez 10 minut.
Po przestygnięciu odcedzić.
Zażywać po pół łyżeczki 3 razy dziennie na 20 minut przed posiłkiem.

4. Kilkanaście ząbków drobno pokrojonego czosnku
(ok. 1/8szklanki) zmieszać z 1/2 szklanki
również drobno pokrojonej cebuli.
Do tego dodać 1/4 szklanki miodu lekko podgrzanego do stanu płynnego.
Tak przygotowaną miazgę włożyć do słoika i szczelnie przykryć. Podawać po 1-2 łyżeczki co 2-3 godziny,
a uporczywy kaszel powinien ustąpić.

5. Ćwierć kilograma miodu wymieszać
z 50 g sproszkowanych liści mięty pieprzowej.
Zażywać po 1 łyżeczce 3 razy dziennie.

6. Na szklankę przegotowanego mleka 1-2 łyżeczki miodu.
Pić łykami, nie spiesząc się.

Skleroza

Szklankę soku z utartej na drobno cebuli wymieszać ze szklanką miodu.
Zażywać po łyżeczce 3 razy dziennie przed jedzeniem lub 2-3 godziny po posiłku.

Bezsenność

Przed snem wypić szklankę ciepłej wody z
rozpuszczoną w niej łyżką miodu,
który jest uznanym środkiem nasennym.

Na wzmocnienie serca

1. Ćwierć kilograma cytryn wraz ze skórką, wcześniej dobrze umytych, i ćwierć kilograma fig mielemy

i dodajemy do tego ćwierć kilograma podgrzanego miodu.
Dodajemy jeszcze kieliszek rumu i całość dokładnie mieszamy.
Dawkowanie: po 1 łyżeczce po obiedzie i po kolacji.

2. Obrać 1/2 kg cebuli dymki i pokroić na duże plastry,
dodać 1/2 kg miodu i rozgotować.
Spożywać 20 minut przed jedzeniem
2-3 razy dziennie po 1 łyżce.

Na ogólne wzmocnienie organizmu

Podgrzać pół kg miodu do stanu płynnego
(najlepiej w drugim, większym naczyniu z wodą).
Do tego dodać porcję 20-25 sztuk migdałów i tyleż zielonych liści pelargonii,
które należy wcześniej rozdrobnić i stłuc na miazgę.
Ponadto dodać 3 dorodne i dobrze oczyszczone
cytryny ze skórką, które należy pokroić, usunąć pestki i zmielić. Wszystko razem dokładniewymieszać.
Spożywać po jednej łyżce 2-3 razy dziennie,
na kilkanaście minut przed jedzeniem.

Propolis - (kit pszczeli)

Kit pszczeli znany był już starożytnym Grekom, na co wskazuje jego światowa nazwa „propolis”. Słowo to jest pochodzenia greckiego i oznacza dosłownie „przedmurze miasta”. Słuszność stosowania tej nazwy dla omawianego produktu pszczelego wynika stąd, że pszczoły budują niekiedy barierę propolisową tuż za otworem wejściowym usytuowaną w taki sposób, że wszyscy mieszkańcy muszą przez nią przejść w drodze z i do ula.

Źródłem propolisu są zbierane przez pszczoły smoliste i balsamiczne substancje pączków niektórych drzew i krzewów oraz żywica znajdująca się w szparach kory drzew

Propolis działa antybakteryjnie, regenerująco i znieczulająco. Kit pszczeli, czyli propolis, bywa też nazywany naturalnym pszczelim antybiotykiem. Propolis stanowi mieszaninę żywicy drzew i krzewów oraz wydzielin gruczołów pszczelich. Pełni ważną rolę w życiu pszczół, ponieważ służy im do naprawy pęknięć w ulu, a także chroni je przed bakteriami czy innego rodzaju skażeniami. Jak dkreślają fachowcy, ma silne działanie bakteriobójcze. Najczęściej kit pszczeli jest stosowany w leczeniu ran i różnych schorzeń skórnych. Zwalcza gronkowca złocistego, dwoinki kataralne, paciorkowce, niektóre szczepy prądków gruźlicy. Przeciwdziała rozwojowi grzybów drożdżoidalnych, wirusa grypy, zapalenia mózgu, a także niszczy pierwotniaki wywołujące rzęsistkowicę, toksoplazmozę i lambiozę. Używa się go środkach stosowanych przy półpaścu, trądziku, łuszczycy. Propolis umożliwia szybkie gojenie się sączących się ran po amputacjach, może pomóc przy złamaniach, uszkodzeniach tkanek chrzęstnych stawów, w przypadku bolesnych pustych zębodołów. Poleca się go również wrzodowcom. Nie zapominajmy jednak, że kit pszczeli może działać także uczulająco.

Nalewka z kitu (propolisu) pszczelego

0,5 litra spirytusu 95%
5 dkg kitu pszczelego

Składniki dokładnie wymieszać i wlać do butelki z ciemnego szkła, pozostawić na trzydzieści dni (raz na tydzień wstrząsnąć).
Po trzydziestu dniach płyn (bez fusów) zlać.
Pozostałe fusy można zalać wrzącą wodą i używać do przemywania ran trudno gojących (można oryginalnym płynem),
podawać do spożycia około 30-40 kropel na cukier
dwa razy dziennie.
Zastosowanie: poprawia wzrok, leczy stany zapalne jelit,
regeneruje tkankę kostną i chrzęstną, łagodzi stany nerwowe, wzmacnia organizm, poprawia pamięć, sprawność
fizyczną i umysłową, leczy astmę i choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy, szybko
poprawia stan rekonwalescentów ponadto zawarty w kicie aminokwas siarkowy, wzmacnia porost włosów.

Masło propolisowe

Do 0,5 kg rozpuszczonego masła dodać 75g rozdrobnionego propolisu. Następnie wymieszać i przetrzeć przez sitko / gazę.
Przechowywać w lodówce.

Mleko propolisowe

Do litra przegotowanego mleka dodać 50g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przecedzić przez gazę. Po ostudzeniu zebrać wierzchnią warstwę wosku. Przechowywać w lodówce.


Maść propolisowa

5% maść propolisową do użytku zewnętrznego uzyskuje się poprzez odparowanie 50ml wyciągu propolisowego do konsystencji półpłynnej, wstawiając zawartość do naczynia zgorącą wodą o temperaturze do 60°C.
Zagęszczony wyciąg w ilości 5g miesza się z 95g wazeliny lub lanoliny i maść jest gotowa do użytku.
Zastosowanie: trudno gojące się rany, odparzenia, odleżyny, odmrożenia, grzybica, łuszczyca.

Wrzody żołądka i dwunastnicy

10 g rozdrobnionego propolisu mieszamy ze 100 g rozgrzanego masła
śmietankowego.
Wyodrębniamy go podgrzewając mieszankę przez 5-10 minut,
nie dopuszczając do jej wrzenia, a następnie filtrujemy.
Masło propolisowe zażywamy po łyżeczce w podgrzanym mleku
3 razy dziennie na 1-1,5 godziny przed posiłkiem przez 18-20 dni.

Gruźlica i choroby płuc

Dawkujemy 2-3 razy dziennie po 10-15 g masła propolisowego na
1-1,5 godziny przed posiłkiem.
W przypadku gruźlicy leczenie propolisem
kontynuować od 4 do 10 miesięcy.

Prostata

Propolis sprzyja leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego
(prostaty) dzięki swym właściwościom bakteriobójczym i regeneracyjnym.
Stosuje się czopki z wyciągu propolisu otrzymanego drogą wyparowania
(40g propolisu i 200 mg 96-procentowego spirytusu).
Zawartość czopków: 0,1 g wyciągu propolisu i 2 g masła kakaowego.
Czopki stosujemy codziennie wieczorem przez 30 dni i
powtarzamy 2-3 razy z 1-2 miesięcznymi przerwami.

Nieżyt nosa, oskrzeli i tchawicy

We wszystkich tych przypadkach wskazane jest stosowanie
inhalacji propolisem.
W warunkach domowych stosujemy ją przez 15 minut rano lub wieczorem.
60 g propolisu i 40 g wosku pszczelego umieszczamy w aluminiowym kubku o pojemności
300 mg i wstawiamy go do większego naczynia z wrzącą wodą. Gdy wosk i propolis
rozpuszczą się, a jego fitoncydy zaczną się unosić wraz z parą, pochylamy nad naczyniem
głowę przykrytą ręcznikiem i wdychamy leczniczą parę.

Zapalenie ucha środkowego

Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego ze względu na ewentualność komplikacji
może doprowadzić do utraty słuchu.
Wskazane jest stosowanie 30-procentowego roztworu
propolisu na 70-procentowym spirytusie.
Cierpiący na zapalenie ucha środkowego,
po starannym oczyszczeniu ucha z ropy,
wprowadzają do przewodu słuchowego
zmoczone w roztworze propolisu sączki z gazy,
przyciskając je ściśle do błony bębenka.
Zabieg ten powtarzamy następnego dnia
i kontynuujemy przez 10-15 dni.
Skuteczność zabiegu potwierdzi suchość powierzchni ucha
w miesiąc po jego zakończeniu.

C.D.N

[Ingwer]

PYŁEK PLASTROWY (pierzga)

Jest mieszaniną pyłku kwaitowego, miodu i białek enzymatycznych z pszczelich gruczołów ślinowych, która przebyła w komórkach plastra beztlenową fermentację, spowodowaną przez pałeczki kawasu mlekowego (Lactobacillus). Skład pierzgi różni się nieco od obnóży pyłkowych, gdyż zawiera ona:
 białka: 23,3% (obnóża: 24,1%),
 cukrów: 30,3% (obnóża: 22,8%),
 tłuszczów: 5,4% (obnóża: 4,9%),
 kwasu mlekowego: 3,1% (obnóża: 0,6%)
i nie zawiera skrobi (obnóża - tak: 1,8%).

W ustroju ssaków pierzga nieco skuteczniej pobudza układ krwionośny do wytwarzania hemoglobiny i erytrocytów,
szybciej daje efekty w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby i bywa przydatna w leczeniu łuszczycy.

Pszczoły zbierają z kwiatów nie tylko nektar, ale także pyłek kwiatowy. Bez tego rezerwuaru białka, rozwój rodziny pszczelej praktycznie byłby niemożliwy.
Pszczoły przygotowują pyłek kwiatowy do przechowywania w komórkach plastra i ta postać pyłku nosi nazwę pierzgi.

Pyłek kwiatowy

Ponieważ suchy pyłek (obnóża) jest dla człowieka niestrawny,
należy go wcześniej przygotować.
Porcję pyłku zalewa się 1/3 szklanki wystudzonej,
przegotowanej wody i po zmieszaniu zostawia na kilka godzin.

Pyłek z innymi produktami

Można spożywać mieszaninę pyłku z różnymi produktami (od 1:1 do 1:4) między innymi z miodem, masłem, twarogiem, konfiturami oraz glukozą. Tak przygotowany pyłek przyjmuje się 3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej.

Pierzga i pyłek kwiatowy pomocne są przy:
 alergiznym zapaleniu skóry,
 alergiach,
 braku apetytu,
 bólach mięśni i krzyża,
 chronicznym zmeczeniu,
 ciąży,
 depresji nerwicowej,- dysleksji u dzieci,
 dysforii mięśniowej,
 hipoglikemii,
 hipotensji,
 łysieniu,
 marskości wątroby,
 menopauzie,
 menstruacji,- nadczynności tarczycy,
 nudnościach, wymiotach,
 ropotoku zębów,
 schorzeniu prostaty,
 siewieniu włosów,
 kulturystyce,
 starzeniu się i długowieczności i stresie,
 stwardnieniu rozsianym,
 szklarlatynie,
 zaburzeniach seksualnych (afrodyzjak),
 zapaleniu zatok
 w zachowaniu zdrowia
 jadłowstręcie psychicznym,
 uprawianiu sportów,

 źródło: "O zdrowie zadbaj sam" Enrique Garza

Uwaga! Pierzgę i pyłek kwiatowy leczniczo nalezy stosować wg wskazań lekarza.

Aby uzyskać ten sam efekt leczniczy, wystarczy przyjmować 30 gram pierzgi przez miesiąc lub pyłku kwaitowego w tej samej dawce przez 3 miesiące. Zapobiegawczo mozna zażywać 2 razy w roku przez 1-3 miesiące 2-3 razy dziennie po 1-3 łyżeczki do herbaty obnóży zmielonych lub spęczniałych w przegotowanej letniej wodzie, zażytych na godzinę przed posiłkiem głównym. Pierzgę
w odpowiednio mniejszej ilości można rozetrzeć w płynnym miodzie.

Przeciwskazania:
Uczulenie na pyłek kwiatowy, stan astmatyczny, dychawica oskrzelowa zewnątrz-pochodna, niezyt pyłkowy,
złoślliwa postąć nowotworu gruczołu krokowego.
Unikać dodawania do płynów o temperaturze powyżej +45 stopni C, przechowywać w hermetycznych opakowniach, w suchym pomieszczeniu, bez dostępu światła, w temp. 3-4 st.C.

W obrocie farmaceutycznym pierzga nie występuje, można ją nabywać bezpośrednio w pasiekach

Pyłek kwiatowy - Bywa nazywany cudowną odżywką, ponieważ stanowi kompozycję wielu ważnych dla organizmu człowieka składników odżywczych. Pyłek kwiatowy zawiera 22 składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego odżywiania człowieka i zachowania zdrowia. Ma w swoim składzie białka, aminokwasy, witaminy, makro- i mikroelementy, dlatego też nazywa się go często cudowną odżywką. Zawiera więcej wartościowych substancji od miodu. Jest stosowany w leczeniu wielu schorzeń, działa ogólnie wzmacniająco. Dzięki swojej dużej wartości biologicznej może być wykorzystywany u dzieci w różnych chorobach wywołanych zaburzeniami w odżywianiu, brakiem apetytu czy opóźnionym rozwojem. W przypadku dzieci anemicznych pyłek kwiatowy wpływa na przyrost czerwonych ciałek krwi, poprawia również ich ogólny stan zdrowia. Poleca się go ludziom dorosłym, rekonwalescentom i osobom wykonującym ciężką pracę fizyczną, ponieważ działa regenerująco, powoduje przyrost wagi, zwiększa apetyt, poprawia sprawność fizyczną i umysłową.
Pyłek kwiatowy ma duże znaczenie dla schorzeń przewodu pokarmowego. Reguluje procesy trawienne, m.in. łagodzi skutki ostrych zaparć. Wpływa na wielkość i skład flory bakteryjnej przewodu pokarmowego.
Działa ochronnie na tkankę wątrobową, wspomaga jej odbudowę. Dlatego można go stosować w stanach zapalnych wątroby (ostrym i przewlekłym), w początkowym stadium jej marskości.
Znane jest też jego działanie wzmacniające na naczynia krwionośne.
Dzięki zawartości rutyny zapobiega pękaniu szczególnie najdrobniejszych naczyń i uelastycznia je.
Poprawia krążenie, przeciwdziałając zmianom
miażdżycowym naczyń mózgowych.
Można go używać w profilaktyce wylewów krwi do mózgu.
Pyłek kwiatowy wspomaga też funkcje serca.
Ponadto stabilizująco stosuje się pyłek kwiatowy w profilaktyce i leczeniu chorób gruczołu krokowego (prostaty).
Dzięki kuracjom pyłkowym można uzupełnić niedobory organizmu, gdyż wpływają one na przemianę materii.
Zaleca się przeprowadzanie kuracji pyłkowej dwa razy w roku - wiosną (gdy organizm jest osłabiony) i jesienią
(w celu uodpornienia na przeziębienia).
Przyjmuje się wtedy preparat przez 2-3 miesiące,
potem należy zrobić przerwę.

MIÓD PLASTROWY (miód sekcyjny)

Żucie kawałków plastra przeciwdziała katarowi siennemu.

Mieszanki miodowe i szampony do włosów

Miód wraz z innymi komponentami wzmacnia włosy
i wpływa na ich lepszy porost.

1. Mieszanka wzmacniająca włosy
Na cztery części dobrze startej cebuli dodać, mieszając, jedną część miodu. Mieszankę wetrzeć w skórę włosów, zawinąć głowę folią i pozostawić na około 30 minut, a następnie umyć głowę w ciepłej wodzie. Przy suchych włosach należy dodać do mieszanki niewielką ilość oliwy z oliwek i wetrzeć w skórę włosów na godzinę przed myciem. Następnie włosy wymyć mydłem lub szamponem.

2. Szampon miodowy zmiękczający włosy30g rumianku lekarskiego zalać 100 g wrzątku i pozostawić na 1 godzinę, następnie przecedzić i dodać 1 łyżkę stołową miodu. Wcześniej wymyte i lekko wytarte włosy zmoczyć przygotowanym roztworem. Po 30-40 minutach włosy wymyć w ciepłej wodzie bez szamponu. Do włosów suchych szampon stosować nie częściej
niż co 10-12 dni, do włosów tłustych co 6-7 dni.

3. Mieszanka do włosów wypłowiałych i przesuszonych na słońcu
1 łyżkę stołową miodu, 1 łyżeczkę oleju rycynowego, 1 łyżeczkę soku z aloesu wymieszać razem i na 30-40 minut przed myciem głowy wetrzeć we włosy. Następnie umyć głowę i wypłukać włosy w wywarze z rumianku i pokrzywy, a na zakończenie w ciepłej wodzie.
Powtarzać 1-2 razy w tygodniu dopóty dopóki włosy nie staną się elastyczne i miękkie.
Maść polecana jest także po trwałej ondulacji.

Kremy odżywcze do skóry twarzy i rąk
Miód jako składnik kosmetyczny kremów uaktywnia krążenie krwi w tkankach skóry twarzy, odżywia i uelastycznia skórę.
Kremy należy nakładać na wcześniej wymytą i osuszoną twarz.
Nie poleca się ich osobom mającym rozszerzone naczynka włosowate.

1. Rozetrzeć 1 łyżeczkę miodu i 1 łyżkę stołową proszku z owoców jarzębiny (zamiennie – jabłka, gruszki, śliwki). Krem odżywia skórę, sprawia że staje się delikatna i elastyczna.

2. Do 100g miodu dodać 100g olejku migdałowego, dobrze wymieszać i nakładać cienką warstwę na dobrze wymytą i wysuszoną twarz.

3. Wymieszać 3 łyżki stołowe gliceryny, 1 łyżeczkę roztworu amoniaku, 1 łyżeczkę miodu z ½ szklanki wody do momentu uzyskania jednorodnej masy. Przed użyciem wstrząsnąć. Krem dobrze nawilża i zmiękcza skórę rąk, sprawia, że staje się ona delikatna i przyjemna w dotyku.

4. Do 100g miodu dodać 100g olejku migdałowego i 1g spirytusu salicylowego. Mieszankę nakładać na skórę twarzy i rąk cienką warstwą. Stosować do przesuszonej i trądzikowej cery.

5. Popękane usta należy smarować miodem, a po 20 minutach wytrzeć.

Kremy oczyszczające i odżywcze z dodatkiem wosku pszczelego

Wosk pszczeli zawiera znaczącą ilość witaminy A, niezbędnej do rozwoju tkanek ochraniających skórę, jest dobrze wchłaniany i sprawia, że skóra staje się gładka i delikatna. Kremy i maseczki
z zawartością wosku sporządza się w następujący sposób:

Wszystkie składniki należy podgrzać na słabym ogniu w naczyniu glinianym do momentu całkowitego rozpuszczenia się wosku, bezustannie mieszając. Stosować po wystygnięciu rano i wieczorem, nadmiar zbierając serwetką.

1. Krem oczyszczający:
6g wosku, 0,5g boraksu, 24g oleju brzoskwiniowego, 16g wody.
2. Krem odżywczy:
3g wosku, 6g olbrotu, 24g oleju brzoskwiniowego, 4g gliceryny.
3. Krem dla cery tłustej:
5g wosku, 5g wodorotlenku amonowego, 7,5g wody.

Maseczki miodowe oczyszczające, zmiękczające,
odżywcze i zapobiegające zmarszczkom.

Maseczki miodowe sporządza się z naturalnego miodu z dodatkiem innych substancji (żółtka jaj, gliceryna, sok z cytryny). Wszystkie maseczki należy nakładać na wcześniej wymytą skórę twarzy.
Należy je stosować 1 do 2 razy na tydzień przez 1-1,5 miesiąca. Maseczki nr 1-7 należy nakładać na skórę twarzy na 10-15 minut, a nr 8-11 na 20-30 minut po czym zmyć ciepłą wodą.

1. 1 cześć proszku sporządzonego z jednej ze świeżych ziół (rumianku, szałwii, arniki, mięty, pokrzyw) lub soku z winogron wymieszać z 1 częścią miodu.
Stosować przy suchej, starzejącej się cerze.

2. Do połowy szklanki wrzątku wsypać garść kwiatów lipy, przykryć szklankę spodeczkiem na 15 minut, dodając niewielką ilość miodu. Maseczka oczyszcza skórę, sprawia, że staje się bardziej napięta i delikatna. Pozostałą cześć wywaru można przechowywać w lodówce do następnego dnia i powtórzyć zabieg. Efekty zauważa się już po 4-5 dniach.

3. Do 100g miodu (w stanie ciekłym) dodać 25g spirytusu i 25g wody, mieszać do momentu uzyskania jednorodnej masy. Maseczka oczyszcza i zmiękcza skórę, ma działanie dezynfekujące.

4. 90g mąki jęczmiennej, 35g miodu, 1 białko. Dokładnie wymieszać do momentu uzyskania jednorodnej masy. Zapobiega powstawaniu zmarszczek przy cerze suchej i normalnej.

5. Do 1 żółtka dodać 1 łyżkę stołową miodu i dokładnie wymieszać. Maseczkę nakładać przed poranną toaletą. Zapobiega powstawaniu zmarszczek przy cerze suchej i normalnej.

6. 2 łyżki stołowe mąki, 1 białko, 1 łyżeczka miodu. Dokładnie wymieszać.
Zapobiega powstawaniu zmarszczek przy cerze normalnej i suchej.

7. 100g miodu wymieszać z sokiem
z 1 cytryny. Stosować przy cerze suchej i normalnej.

8. 1 żółtko, 1 łyżka stołowa śmietany lub masła roślinnego, 1 łyżka stołowa miodu. Dokładnie wymieszać i rozetrzeć na jednorodną masę. Maseczkę nakładać na skórę twarzy i szyi warstwami tamponem z waty. Po 20-25 minutach zmyć ciepłą wodą. Stosować przy cerze normalnej, suchej i starzejącej się.

9. 1 łyżeczkę gliceryny, 1 łyżeczkę miodu, 1 łyżeczkę wody wymieszać i stopniowo dodawać 1 łyżeczkę mąki pszennej. Maseczkę stosować w celu zmiękczania przy cerze normalnej, suchej i starzejącej się.

10. 1 łyżeczka miodu, 1 żółtko, 1 łyżeczka masła roślinnego, 1 łyżeczka soku z jarzębiny. Dokładnie wymieszać.
Stosować przy cerze starzejącej się.

11. 2 łyżki stołowe twarogu rozetrzeć z 1 łyżką stołową mleka i 1 łyżeczką miodu.
Maseczka sprawia, że skóra staje się miękka i aksamitna.

Maseczki przeciw zmarszczkom z dodatkiem wosku pszczelego

Maseczki można nakładać rano i wieczorem na 15-20 minut. Likwidują one powstałe zmarszczki i zapobiegają powstawaniu nowych.
1. 50g wosku, 70g miodu,
sok z 1 cebulki białej lilii.
2. 30g wosku, 30g miodu, 30g soku z cebuli, 30g soku z cebulki białej lilii
3. 10g wosku, 10g olejku brzoskwiniowego, 10g lanoliny, 50g wazeliny,
0,5g siarczanu cynku, 1g azotanu bizmutu, 8g tlenku cynku.

Zestawy miodowe do pielęgnacji twarzy i do kąpieli

Zastosowanie miodu przy pielęgnacji skóry twarzy i całego ciała ma zadziwiający wpływ na skórę. Staje się ona miękka, aksamitna,
miód doskonale ją odżywia.

1. 1 łyżkę stołową miodu rozpuścić w 2 szklankach ciepłej wody.
Nacierać twarz wieczorem przez 5-7 minut.

2. Wymieszać przegotowane mleko z miodem, wlać do wanny z gorącą wodą. Po takiej kąpieli skóra staje się delikatna i aksamitna.

Zastosowanie produktów pszczelarskich przy chorobach skóry

Medycyna ludowa od dawien dawna wykorzystuje miód i inne produkty pszczele do leczenia niektórych chorób skóry.
Między innymi przy leczeniu wrzodów i ropni, przy gruźlicy skóry, trądziku zaleca się stosowanej okładów z miodu wymieszanego z mąką.

1. Do leczenia wągrów stosuje się sok z ogórków i miód: 3 łyżki stołowe ogórków startych na tarce zalać szklanką wrzątku i po 2-3 godzinach przecedzić, zebrać osad, a do soku dodać 1 łyżkę miodu. Tamponem z waty nawilżyć twarz.
Po 30-40 minutach wymyć twarz w letniej wodzie.

2. Przy trądziku stosuje się wywar z szałwii i miód: 1 łyżkę stołową liści szałwii zalać 1-1,5 szklanki wrzątku, pozostawić pod przykryciem na 30-40 minut (przez 5 minut podgrzewać na słabym ogniu), przecedzić i dodać do szklanki wywaru 0,5 łyżeczki miodu dobrze mieszając. Ciepłym płynem przemywać twarz 2-3 razy dziennie.

3. Leczenie trądziku przy cerze tłustej:
do szklanki ciepłej wody dodać 1 łyżeczkę miodu
i 1 łyżeczkę wywaru z kolendry.
Stosować jako okłady.

4. Do leczenia egzemy rąk stosuje się propolis i korę dębu: do szklanki wywaru z kory dębu, przygotowanego według proporcji 1 część kory i 5 części wody, dodać 1 łyżeczkę nalewki spirytusowej z propolisu. Nanieść mieszankę na skórę.

5. Przy poceniu się nóg zaleca się stosowanie kąpieli nóg w wywarze z kory dębowej (1 część kory, 10 części wody) z dodaniem do 1 litra wywaru 10g nalewki spirytusowej z propolisu. Temperatura kąpieli nie powinna przekraczać 30ºC. Moczyć nogi około 20 minut.

6. Egzemę uszu można leczyć mieszanką nalewki z propolisu z wywarem z orzechów włoskich: 10g podrobionych skorup niedojrzałych orzechów włoskich zalać na 4-5 dni 10g spirytusu etylowego (70%), przecedzić i dodać taką samą ilość nalewki z propolisu. Nacierać chorą skórę, a także 30-40 minut 2-3 razy dziennie wkładać do uszu waciki zmoczone w mieszance. Leczenie trwa 7 do 10 dni.

7. Dla zlikwidowania odcisków stosuje się propolis. Nogi należy wymoczyć w ciepłej wodzie, następnie nałożyć na miejsce z odciskiem kawałeczek rozgrzanego propolisu i owinąć bandażem na 5 dni. Powtórzyć procedurę 3 razy, wymoczyć nogi i mechanicznie usunąć odcisk.

8. Przy pęknięciach brodawek piersi u kobiety karmiącej najbardziej skuteczna jest maść propolisową: doprowadzić do wrzenia 100g wazeliny, ostudzić do temperatury 50-60ºC, dodać 10g podrobionego propolisu i podgrzewać do temperatury 70-80ºC przez 8-10 minut ciągle mieszając.
Mieszankę przecedzić i ostudzić. Przechowywać w zamkniętym naczyniu w suchym i chłodnym miejscu.

C.D.N

[Ingwer]

Wosk pszczeli

Wosk pszczeli jest jednym z najczystszych produktów Natury.
Wosk jest wydzieliną gruczołów woskowych 12-18 dniowych pszczół, tzw. woszczarek. Do wyprodukowania 1kg. wosku rodzina pszczela zużywa ok. 3,6 kg. miodu. Podstawowym surowcem, z którego pszczoła wytwarza wosk, są węglowodany.
wosk pszczeli Wosk służy pszczołom do budowy plastrów potrzebnych do wychowu młodych pszczół oraz magazynowania w nich pierzgi i miodu. W dobrych warunkach w ciągu sezonu rodzina pszczela może wyprodukować 2-3 kg. wosku.

Niektórzy lekarze polecają, by zamiast gumy żuć, odkrajane kawałki plastra z miodem lub woskowo miodowe cukierki.
Żucie aktywizuje wytwarzanie śliny, podwyższa przemianę materii, wosk mechanicznie oczyszcza zęby z nalotu i wzmacnia dziąsła, pomaga w zapaleniu jamy ustnej, w astmie i gorączce siennej.
Jest też polecany dla palaczy, którym jednocześnie pomaga odzwyczaić się od nałogu.

Pasta do podłogi z woskiem pszczelim.
250ml terpentyny
70g wosku
Do butelki z terpentyną dodajemy utarty na tarce wosk,
korkujemy i odstawiamy na tydzień (często potrząsając butelką).
Po tygodniu wosk się rozpuści i jest gotowy do użytku.
Konsystencja powinna być mazista, jeżeli jest za gęsta dodać terpentyny, jeśli zbyt płynna dodać wosku.
Zastosowanie: do konserwacji podłogi, boazerii,
i wszelkiego rodzaju drzewa.

Zastosowanie jadu pszczelego w lecznictwie
i profilaktyce

Właściwości jadu pszczelego są szansą w leczeniu wielu schorzeń, ale stanowią też zagrożenie dla zdrowia a nawet życia człowieka.
Po wykonaniu badań i prób pozwalających na rozpoczęcie kuracji jad pszczeli może być stosowany w leczeniu następujących schorzeń:

 choroby reumatoidalne - reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych, barkowych, łokieć tenisisty, zespół bolących palców;
 migrena;
 choroby obwodowego układu nerwowego - rwa kulszowa, zapalenie korzonków nerwowych, dyskopatia, lumbago, nerwobóle, zapalenie nerwów obwodowych, porażenie nerwu trójdzielnego;
 choroby układu mięśniowego - gościec mięśniowy, zapalenie mięśni, bóle mięśniowe, zapalenie kaletek maziowych, zapalenie pochewek ścięgien;
 choroby skóry - łuszczyca, egzemy, troficzne zapalenia skóry, trudno gojące się rany, blizny, odmrożenia;
 choroby jamy ustnej - zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i języka, paradentoza;
 choroby alergiczne - astma oskrzelowa atopowa, pokrzywka, pyłkowica;
 choroby mięśnia sercowego - reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego
 choroby naczyń - zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie tętnic, miażdżyca tętnic kończyn dolnych, choroba Buergera, nadciśnienie;
 choroby ginekologiczne - zapalenie błony śluzowej macicy, przymacicza, zapalenie przydatków, torbiele jajników;
 choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego.

Jad pszczeli może być stosowany w leczeniu metodą bezpośrednią, polegającą na żądleniu przez pszczoły określonych miejsc organizmu pacjenta, lub pośrednią - podskórne podawanie jadu za pomocą elektroforezy, fonoforezy, akupunktury, chemoakupunktury,
inhalacji i nacierań skóry preparatami z jadem.

Przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu jadu pszczelego w leczeniu należy pamiętać, że jest to środek silnie i szybko działający, a u osób nadwrażliwych działający nawet gwałtownie, prowadząc do stanu zagrożenia życia. Dlatego istnieją przeciwwskazania do stosowania go w następujących przypadkach: uczulenia na jad, choroby psychiczne, zaawansowane choroby serca (z wyjątkiem reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego), ostra choroba reumatyczna, gruźlica płuc, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, żółtaczka, cukrzyca, choroby nerek z krwiomoczem, choroby krwi, ostre choroby zakaźne, nowotwory złośliwe, przypadki zakwalifikowane do leczenia operacyjnego, dzieci do lat 5 i dorośli powyżej 70 lat, ciąża i okres miesiączki u kobiet.

Jad pszczeli stanowi dla człowieka wielką szansę, ale i zagrożenie życia. Może być stosowany tylko pod nadzorem doświadczonego lekarza, ponieważ niewłaściwe zastosowanie może mieć fatalne skutki.

Apitoksynoterapia, w ostatnich latach znajduje coraz więcej zwolenników i jest stosowana na szerszą skalę. Doświadczenia przeprowadzane w wielu krajach wykazały, że najbardziej efektywnie działa jad wprowadzony do ciała "osobiście" przez żywą pszczołę. Nic i nikt tego lepiej nie wykona.

Najlepszym jednak sposobem, aby nie zaszkodzić pszczole - jest żądlenie przez specjalną siateczkę.
W ten sposób pszczoła przeżywa zabieg,
a pacjęt odczuwa mniejszy ból.
Takie zabiegi stosuje m.in. dr Jan Giza
w Centrum Medycyny Naturalnej (Kazimierz Dolny)

Maść z jadu

Pomaga przy bólach głowy, ramion, nóg, kręgosłupa, leczy hemoroidy.
Stosowanie po wykonaniu próby uczuleniowej (posmarować maścią skórę na przedramieniu, jeżeli po kilku godzinach nie wystąpi obrzęk - można stosować). Trudno dostępna w Polsce, produkowana przez niektóre pasieki współpracujące z farmaceutami.
Nacierać bolące miejsca 2-3 razy dziennie.

Miód - Praktyczne Porady:

 Kupuj miód skrystalizoway. Miód "lejący się" od nieznanego sprzedawcy zwykle bywa sfałszowany.
 Nie podgrzewaj miodu i nie dodawaj do napojów o temperaturze powyżej 40 stopni.
 Trzymaj miód w temperaturze ok. 14 stopni, szczelnie zakręcony, bez dostępu światła i w miejscu suchym.
 Miód przechowywany w temperaturze ponad 20 stopni może się na wierzchu krystalizować.
 Krystalizacja miodu musi być jednolita.
 Miód o konsystencji ciągliwej "lejącej się" jest zwykle fałszywy.
 Miód zbyt długo lejący się - może być uprzednio sfałszowany przez podgrzanie.
 Najlepiej spożywaj miód rano - rozpuszczony wieczorem w zimnej wodzie.
 Nie używaj do kontaktu z miodem metalowych łyżek!

Ciekawostki z życia pszczół

 Podczas odwiedzania kwiatów przez pszczołę na jej owłosieniu bywa od kilkudziesięciu tysięcy do 3-5 mln ziaren pyłku.
 Podczas lotu pszczoła zużywa w ciągu każdej minuty ponad 0,3 mg pokarmu.
 Zawartość cukru w nektarze waha się od 5 do 70%, zależnie od gatunku rośliny.
 Spośród roślin kwiatowych zapylanych przez owady nektar wydziela blisko 250 gatunków.
 Przy temperaturze powietrza poniżej +10°C i powyżej +38°C kwiaty nie wydzielają nektaru.
 Dwa obnóża, z których każdy ma masę 10-12 mg, zawierają 3 - 4 mln ziaren pyłku; aby zebrać tyle pyłku, pszczoła musi odwiedzić ok. 500 kwiatów.
 W jednej komórce plastra mieści się do 18 przyniesionych przez pszczoły z każdego lotu par porcji obnóży, których ogólna masa wynosi 140-180 mg. W ciągu jednego dnia rodzina pszczela zbiera od 100-400 g obnóży, a w ciągu jednego sezonu pszczelarskiego 25-30 kg, a czasem nawet do 55 kg pyłku.
 Kwiaty rzepaku na powierzchni 1 ha wytwarzają do 130 kg pyłku, kwiaty gryki siewnej - prawie 400 kg, lucerny siewnej - od 78 do 323 kg, a koniczyny czerwonej - 30 kg.
 Do godziny 14-15 pszczoły przynoszą do uli 80% ilości obnóży zebranych w ciągu całego dnia.
 Na wychów 1 kg (10 000) pszczół rodzina pszczela zużywa od 0,9 do 1,5 kg pyłku, zależnie od jakości zawartych w nim składników pokarmowych.
 Miód wykazuje największą skłonność do krystalizacji w temperaturze 14-15°C, a najmniejszą - w temperaturze od 4 do 10°C i powyżej 30°C.
 1 kg pszczół może wydzielić 0,5 kg wosku.
 Aby wydzielić 1 kg wosku, rodzina pszczela zużywa 3,6 kg miodu.
 Masa właściwa wosku wynosi w temperaturze 20°C - 0,96 g/cm3.
 Wosk topi się w temperaturze 63°C, krzepnie w temperaturze 62°C, traci wodę w temperaturze od 95°C do 105°C, wrze w temperaturze powyżej 300°C.
 Jedna łuseczka woskowa wydzielona przez gruczoł woskowy pszczoły ma masę 0,25 mg.
 Na zbudowanie jednej komórki pszczelej rodzina pszczela zużywa 13 mg wosku, czyli około 50 łuseczek woskowych, a na komórkę trutową 29-30 mg, czyli od 112 do 120 łuseczek woskowych.

W sprzyjających warunkach pszczoły potrafią wyprodukować z 1 ha :
- arcydzięgla od 60 do 300 kg aromatycznego i jasnego miodu.
- gorczycy białej od 30 do 150 kg bladożółtego bardzo poszukiwanego miodu.
- kminku 100kg miodu.
- anyżu od 50-100kg miodu.
- melisy lekarskiej od 130-200 kg miodu o miłym aromacie i delikatnym smaku.
- mięty około 200kg miodu.
- szałwi wieloletnia zwana ogrodową ( kwiaty niebiesko-fioletowe ) – 650kg miodu.
- nostrzyka białego od 200 do 600 kg miodu.
- chabra bławatka około 100 kg miodu.
- ognichy około 40kg miodu.
- facelii do 1000 kg miodu.
- ogórecznika lekarskiego do 200 kg miodu.
- przegorzana do 1000 kg miodu.
- trojeści amerykańskiej około 800kg miodu.
- lipy do 1000 kg miodu ( w zależności od wieku drzewa do 10 kg ).
- białej akacji do 1400 kg miodu.
- rzepaku do 600 kg miodu.
- lofanta ( kłosowca ) od 1000 do 1200 kg.

MIOD MANUKA.

Moge przekazac z "wlasnego" doswiadczenia,
ze opatrunki z miodu Manuka odnosza skutek. :!:
Kuzynka miala ciezka operacje 18.grudnia 2007.
Rana dzis jeszcze nie jest w pelni zagojona....
Dostal sie do niegojacej sie rany gronkowiec zlocisty,
bakterie pseunomonats...
Z poczatkiem maja, dostalam od niej wiadomosc,
ze rana raczela sie goic,
gronkowiec zlocisty jest zwalczony.
Opatrunki miodem zaczela stosowac na poczatku marca.
Sprawa o tyle trudna, ze jest diabetyczka.

Ponizsze fragmenty sa pobrane z artykulu :
Miod Manuka jako lekarstwo.

http://miodymanuka.pl/index.php?news=show&news_id=13
UWAGA: DŁUGI ARTYKUŁ I WYMAGA CIERPLIWOŚCI W CZYTANIU!
Jednakze informacje w nim zawarte, sa warte przeczytania,
i w raze potrzeby stosowania.

Miod jest ciągle traktowany jako lek medycyny ludowej,
aczkolwiek w ostatnich czasach
przeżywa swój renesans w medycynie.

Pomimo wielu opublikowanych klinicznych raportów na temat terapeutycznej efektywności miodu, istnieje tendencja u niektórych lekarzy do odrzucania najmniejszej sugestii, jakoby miód był warty wzięcia pod uwagę jako środek leczniczy we współczesnej medycynie.

JAK MIÓD DZIAŁA NA RANĘ?

Fizyczne właściwości miodu odgrywają rolę w efektywności stosowania go jako opatrunku na rany. Z powodu swojej rozpuszczalności miód zapewnia barierę ochronną zapobiegającą przenikaniu infekcji. Wykazuje także osmolarność prowokującą produkcję płynu z tkanek, co tworzy nawilżone środowisko potrzebne do prawidłowego gojenia się ran. Jest to optymalne leczenie, jako że odbudowa zdrowej tkanki nie jest spowolniona przez wysychanie gojącej się rany. Fibroblast jest w stanie ściągnąć i zasklepić ranę, a komórki nabłonka zrównują się z wierzchnią warstwą skóry, co nie powoduje zbliznowacenia. Oznacza to również, iż opatrunek nie przykleja się do powierzchni rany, jako że jest założony na warstwę rozrzedzonego miodu. Co więcej, nie zachodzi zrastanie się nowej tkanki z opatrunkiem i zmiana opatrunków jest bezbolesna niepowodująca zerwania nowoutworzonej tkanki. Osmotycznie wywołane wypływanie płynu tworzy również naturalne ‘drenowanie’, wypłukując z tkanki w ranie jakiekolwiek szkodliwe substancje powstałe w wyniku zakażeń bakteryjnych. Cukier zawarty w miodzie wspomaga także szybki zanik zaobserwowanych złych zapachów, gdyż bakterie wolą żywić się raczej glukozą niż aminokwasami i wówczas wydzielają kwas mlekowy zamiast brzydko pachnącej aminy czy merkaptany.

Dwa tysiąclecia przed odkryciem istnienia bakterii jako przyczyn chorób, lekarze mieli świadomość, iż konkretne typy miodu są najlepszym lekarstwem na pewne schorzenia. Nowożytni naukowcy ogłosili to odkrycie dopiero w XIX wieku.

Obecnie miód z Manuka o wysokiej aktywności antybakteryjnej jest powszechnie dostępny.

Potwierdzone przez badania bioaktywne składniki w miodzie oraz szerokie rozpowszechnienie tej wiedzy, doprowadziło do ogólnej akceptacji miodu jako szanowanego środka leczenia oraz do raptownego wzrostu przychylności do jego zastosowania zarówno klinicznie jak i przez opinię publiczną.

Wszystkie potrzebne informacje
uzyte do opracowania tematu pochodza z internetu.

         UFFF   Skonczylam   

[vitara]

Bardzo interesuję się miodem i pszczołami ale tych informacji nie czytałem bardzo ciekawe opracowanie . Dziękujemy !

[stopi]

Co powiecie o miodzie z chabra bławatka? Kupiłem ostatnio takowy i systematycznie zażywam, powiedzmy 2 łyżeczki dziennie.

[vitara]

A to co pszczelarz ma uprawę chabra ? czy stawia ule na chabrowym polu
Chodzi mi o to że pszczelarze oszukują z tymi nazwami

[stopi]

Tak, ten miód, który kupiłem pochodzi z łąki, na której była masa chabrów. Widziałem zdjęcia tej łąki przed kupnem, z ulami, więc śmiem twierdzić, że pszczoły latały po tej łące i wyprodukowały ten miód.

[Ingwer]

Informacja dla Pszczelarzy :
Atmosfera HOMA / palenie Agnihotry / przyciąga pszczoły,
ponieważ energia, którą czerpią z ognia Agnihotry
pozwala im zwiększyć efektywność działania.
Wiecej  " Aromaterapia a dymoterapia "

[vitara]

Generalnie radzę uważać na to gdzie kupujecie miód bo wielu pszczelarzy robi tak .
JAk mają mało miodu to kupują 200 litrów miodu w beczkach np po 12 zł jakiś syf  a sprzedają po 35 zł

Biznes jest wszędzie