Teorie, ktore wbrew pozorom maja ze soba wiele wspolnego.

[Ingwer]

Jeżeli zakwasisz organizm, komórki zaczną obumierać i produkować więcej odpadów, niż możesz wydalić, zmienia się DNA komórki i rakowacieje. Zakwaszone środowisko organizmu daje super środowisko do zarówno rozwoju komórek rakowych (kwaśny znaczy ubogi w tlen, mierzony przez pH)
jak i do rozwoju grzyba / pleśni.
Jeśli dokładasz słodkiego, dajesz pożywkę zarówno jednemu i drugiemu.
Dlatego przy kuracjach odgrzybiających mówi się, że w skrajnym przypadku możesz dostać hiperglikemii czyli niedocukrzenia,
ponieważ grzyb wydziela toksyny, które mają w mózgu wywołać paniczny napad głodu na słodkie i masz zjeść kolejną porcję.
Ale jeśli mądrze gospodarujesz cukrami w organizmie będziesz wiedział, że to grzyb, a nie organizm, walczy o ostatnie tchnienie.
Niestety grzyba trzeba zagłodzić albo potraktować prądem (ale nie tym z gniazdka oczywiście .
Jeśli rozpanoszył się grzyb, wytwarza pleśń, która z kolei wytwarza kwaśną otoczkę wokół guza,
przez którą to nie mogą się przebić limfocyty-T czyli krwinki Twojego immuno-układu, aby guza zniszczyć.

Calosc dosc interesujaca.

http://leczenieraka.blogspot.de/2011/06/rakieta-antyrakowa-czyli-co-moze-soda.html

[halina1]

Dziękuję.

[stukam kopytkami]

Dlatego przy kuracjach odgrzybiających mówi się, że w skrajnym przypadku możesz dostać hiperglikemii czyli niedocukrzenia,
ponieważ grzyb wydziela toksyny, które mają w mózgu wywołać paniczny napad głodu na słodkie i masz zjeść kolejną porcję.

Raczej hipoglikemii.

[ineslik]

To jest właściwie ogromny problem, odróżnić głód swój od głodu grzyba. Czy to ja chcę cukru, czy to grzyb mi każe?

niedorzeczne? oto skrajny przykład ze świata zwierząt. Pasożyt nakazuje ślimakowi wystawić się na pożarcie przez ptaka.

Napady na cukiernię nie muszą być jednak związane z grzybami, mogą mieć podłoże hormonalne.

Jeśli rozpanoszył się grzyb, wytwarza pleśń, która z kolei wytwarza kwaśną otoczkę wokół guza,
przez którą to nie mogą się przebić limfocyty-T czyli krwinki Twojego immuno-układu, aby guza zniszczyć.

  to wiele wyjaśnia

[Ełka]

Natomiast głód jest regulowany poprzez neuroprzekaźnik "serotonine", która w depresjach wywołuję dwa stany:
1 objadanie się czyli znane zajadanie zmartwień
2 brak apetytu, niechęć na słodycze itp.
Pozatym nadmierna stymulacja receptorów dopaminergicznych również hamuje całkowicie głód.
Tak samo stymulacja receptora adrenergicznego blokuję apetyt a po zejściu adrenaliny głód wraca.
Są to skomplikowane kaskady działań i tak naprawdę do końca nie poznane. Bo w przeciwnym razie anoreksja była by już przeszłością.

[kaminskainen]

Co do serotoniny to pewnie okaże się, że nie tyle chodzi o jej "niedobór" lub "nadmiar" co o "zaburzenie gospodarki" - powiedzmy: procesów sterowanych serotoniną. Faktyczne działanie lecznicze musiałoby więc być mierzone nie w blokowanie lub "indukowanie" (cokolwiek miałoby to być) serotoniny, co w naprawę tejże gospodarki. Jestem tutaj lajkonikiem, ale liznąłem temat przy okazji lepiężnika, który hamuje serotoninę (inhibitor lub bloker, nie mam teraz pewności, na PubMedzie by wyskoczyło) i być może okaże się to jego najbardziej perspektywiczną aktywnością.
Co do wściekłego "głodu cukrowego" to wywołują go najzwyklejsze owsiki - dzieci zarobaczone nie chcą nic jeść, tylko czekoladki. Po podaniu Vermoxu zaraz zaczynają normalnie jeść, przestają być nerwowe, ustępują im alergie itd.