luskiewnik

Menu

Łuszczyca - Psoriasis - etiologia

Łuszczyca - Psoriasis – objawy
i przebieg

Łuszczycowe zapalenie stawów - Arthritis psoriatica

Formy łuszczycy - Psoriasis

Leczenie - łuszczycy Psoriasis

Lata przedwojenne
i lata 50. XX wieku

Lata 60-80 XX wieku

Lata 90 XX wieku
i lata 2000-2004

Hormonoterapia łuszczycy – psoriasis – wady i zalety

Nowoczesne formy leków dziegciowych stosowanych w leczeniu łuszczycy

Wybrane preparaty dermatologiczne pochodne witaminy D3

Fitoterapia łuszczycy

Nowości w fitoterapii psoriasis

Metody leczenia łuszczycy o ciężkim przebiegu i opornej na terapię klasyczną

Leczenie zewnętrzne

Inne nowe leki  przeciwłuszczycowe  - antipsoriatica lub stare, ale stosowane od niedawna do leczenia łuszczycy

Forum

Chat

Wiadomości trądzikowe z kraju
i ze świata – tutaj również opisujemy nowe preparaty przeciwłuszczycowe

Powrót do strony głównej

 

Henryk S. Różański 

 

 

Łuszczyca - Psoriasis  

etiologia, objawy i przebieg, leczenie

dawne i współczesne leki przeciwłuszczycowe -

Antipsoriatica

Etiologia. Choroba dziedziczona. Prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy u dzieci wynosi 25%, a jeśli oboje rodziców choruje – 60%. Geny odpowiedzialne za wystąpienie choroby zlokalizowane są na chromosomie 6, 17 i 19. Polega na nadmiernych podziałach (proliferacjach) komórek naskórkowych (keratynocytów) oraz nadmiernie szybkiej migracji ku powierzchni oraz starzeniu keratynocytów. Procesy różnicowania keratynocytów są nieprawidłowe (niepełne) i przyśpieszone. Jest to spowodowane zaburzeniami przemian aminokwasowych w skórze. Naskórek ulega stanom zapalnym, następuje przy tym napływ granulocytów do naskórka. W naskórku wzrasta stężenie prostaglandyn, interleukiny i leukotrienów, nagromadzeniu ulegają antygeny keratynowe i przeciwciała. Wyzwala to niepożądane reakcje immunologiczne i enzymatyczne (lityczne) – autoagresja. Funkcje wspomnianych substancji (pochodnych kwasu arachidonowego) i procesów immunologicznych opisałem na stronie: http://rozanski.ch/rozanski2002.htm

 

Cechą histochemiczną skóry łuszczycowej jest gromadzenie glikogenu w warstwie kolczystej naskórka i spadek poziomu cyklicznego adenozynomonofosforanu cAMP w naskórku.

Biochemiczną cechą chorej skóry jest także wzmożona aktywność enzymów: fosfatazy kwaśnej, dehydrogenazy bursztynianowej i oksydazy cytochromowej.

 

Zakażenia skóry gronkowcami i paciorkowcami nasilają objawy zapalne i wysiękowe łuszczycy.

 

Około 4-6% populacji w Polsce cierpi na łuszczycę. We krwi chorych wykryć można antygeny HLA (Human Leukocyt Antigen):  HLA-B13, HLA-B17, HLA-B37.

Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu nasilają objawy łuszczycy.

 

Choroba została dokładnie opisana i wyróżniona w samodzielną jednostkę, spośród innych podobnych schorzeń, przez angielskiego lekarza Robert’a Willan’a (1757-1812). Znana jest jednak od czasów starożytnych (objawy typowe dla łuszczycy opisał Hipokrates). Nie jest chorobą zakaźną.

 

 


Zmiany łuszczycowe

Rokowanie: nie jest pomyślne. Z uwagi na podłoże autoimmunologiczne choroby leczenie nie powoduje całkowitego ustąpienia choroby. Prawidłowa terapia zapobiega jednak powikłaniom choroby oraz hamuje postęp choroby.

 

 

 

 

 

 

Dokument i receptury chronione prawami autorskimi

Serwis luskiewnik

Poznań 2000-2004