Wiele osób tutaj szukało namiarów na strofantynę, najczęściej to się kończyło namiarem na niemiecki produkt homeopatyczny, co jednak nie działa dokładnie tak, jak działa strofantyna w dawkach leczniczych. Homeopatia to inna bajka, ja w to nie wnikam.
Wracając do pszonaka: badania nad tą roślinką zaczęto w czasie II wojny światowej ramach prób zastąpienia czymś importowanej strofantyny. Badano go w ZSRR, po wojnie też i w Polsce. Wydawało się, że wyprodukowanie skutecznego i dostępnego zamiennika strofantyny jest na wyciągnięcie ręki.
Wiadomo, że lek powinien być podawany dożylnie, można kombinować dawkowanie pod język, jak nitroglicerynę, by ominąć przewód pokarmowy.
W sumie nie wiadomo, dlaczego w końcu nic z tego nie wyszło oprócz kilku artykułów w czasopismach.
Co wiemy: najwięcej glikozydów nasercowych w pszonaku jest w strąkach nasiennych i nasionach. Obecnie na ugorach sterczą charakterystyczne badyle przekwitłego pszonaka, czyli można ruszać na zbiory.
Pędy ze strąkami trzeba zmielić, zalać spirytusem 65-75% i niech się moczą.
***
Z Międzyborowa:
Wszystkie pszonaki działają podobnie, niezależnie od gatunku. Podobnie działa stulisz lekarski,
też ma połączenie glikozydów siarkowych i nasercowych, wiele roślin krzyżowych tak ma.
Zawierają glikozydy siarkowe, czyli glukozynolaty, glikozydy nasercowe np erykordynę
działa przeciwko nadczynności tarczycy, hamuje miażdżycę, podobnie jak czosnek,
W latach 40-tych i 50-tych propagowano mocno przeciwko miażdżycy.
wzmacnia siłę skurczową serca (cardiotonicum), pobudza wydzielanie żółci, zwiększa wydalanie cholesterolu do żółci
Intrakt na wódce 40% 1:5, dawka 5-10ml 2 x dziennie
ziele w nalewce 1:10, etanol 65-75%, dawka 3 x dziennie po 20-30 kropli
dodatkowo działa moczopędnie i przeciwobrzękowo
Pozdrowienia :-)
