Jak widać nikt nie ma nic bardzo do powiedzenia w przedmiocie bergaptenu i jego zawartości w olejkach eterycznych. Jak wielokrotnie podkreślałem nie jestem znawcą olejków i nigdy z takowego nie chciałbym uchodzić. Jeśli będę miał stosowną wiedzę to wtedy będę to zaznaczał. W chwili obecnej moja wiedza o olejkach jest taka sobie. Tym nie mniej dysponuje literaturą w tym przedmiocie i to literaturą miarodajną, a nie jakimiś publikacjami nie mającymi charakteru całościowego. Jedna z użytkowniczek forum przetłumaczyła mi tekst z książki Roberta Tisseranda. Nie mam pozwolenia powyższego do całościowego podania jego opisu bergaptenu tak w wersji oryginalnej jak i tłumaczenia. W związku z tym nie mogę podać treści tłumaczenie. Mogę natomiast podać jej fragmenty i podać skąd dokładnie pochodzą.
Podane poniżej tłumaczone dane pochodzą z książki Roberta Tisseranda Essential Oil Safety A Guide for Health Care Professionals Edinburgh London New York Oxford Philadelphia St Louis Sydney Toronto 2014 strona 507
Podał on właściwości farmakologiczne bergaptenu który może być składnikiem niekorzystnym dla zdrowia. W ilości jakie znajdują się w surowcu naturalnym to jest świeżych czy suszonych roślinach bergapten nie przejawia działania szkodliwego dla organizmu. Ale to dotyczy tylko i wyłącznie tego surowca. Bergapten w olejku eterycznym stosowany jako samodzielny środek fitoterapeutyczny może wykazywać właściwości negatywne dla zdrowia.
I tak cytuję fragmenty
Bergapten jest induktorem CYP1A1 (Diawara i inni 1999). Obniża poziom CYP3A4, wedle skali (?) IC50 do wartości 19 mM (4,1 mg / l) i 36 mM ( 7,8 mg / l ) – badanie na wątrobie dwojga ludzi (Ho i inni 2001 ).
Niepożądane reakcje skórne: bergapten jest fototoksyczny (Zaynoun i inni 1977a , 1977b). Może zwiększyć uszkodzenia DNA, spowodowane światłem ultrafioletowym, choć może również przed nimi chronić (patrz: Działanie rakotwórcze, poniżej).
Hepatotoksyczność: podawanie dawek 1000 ppm (_100 mg / kg) bergaptenu przez cztery tygodnie obniżyło poziom całkowitego CYP u samic myszy, lecz nie u samców. U obu płci wystąpił przerost zrazików wątrobowych (hepatocytów) (Diawara i inni 2000).
Skutki mutagenne i genotoksyczne: Istnieje wiele doniesień pokazujących, że bergapten jest fotogenotoksyczny (Abel 1987b; Averbeck i inni 1990; Schimmer & Kühne 1990). Są one zestawione w SCCNFP (2003b). Najniższą dawką wywołującą odpowiedź genotoksyczną było _1 ppm lub mniej. Traktowanie bergaptenem kultur komórek krwi ludzkiej i wystawianie ich następnie na promieniowanie UVA skutkowało uszkodzeniami chromosomów. Nawet stężenie tak niskie, jak 0,001 mg / ml było klastogenne, natomiast 0,0001 mg / ml nie miało już tego efektu (Youssefi i inni 1994). Powstawanie photo addyktów w komórkowym DNA jest podobne do ekspozycji na promieniowanie UVA po leczeniu bergaptenem lub metoksalenem. Głównymi foto addyktami są 4,5-monoaddykty, które tworzą nowe połączenia? nowe sieci? również pod wpływem późniejszej ekspozycji na promieniowanie (Amici & Gasparro 1995).
Ostatnie badania pokazują, że bergapten być "zdecydowanie" fotomutagenny w próbie HPRT (Lohr i inni 2010).
Bergapten działa u ludzi cytotoksycznie na raka komórek wątroby; zabija bezpośrednio te komórki, wywołuje proces apoptozy i hamuje proliferację komórek rakowych (Lee i inni 2003).
Wytyczne regulacyjne: IFRA zaleca, żeby całkowita zawartość bergaptenu w środkach stosowanych na skórę nie przekraczała 0,0015% (15 ppm) (IFRA 2009). Dla ochrony przed słońcem i w środkach brązujących, SCCNFP w 1995 roku ustanowił maksymalny poziom 1 ppm dla "substancji furokumaryno-podobnych". Poziom taki został później jeszcze raz zbadany i potwierdzony (SCCNFP 2003b). Raport IARC stwierdza, począwszy od 1998 roku, że istnieją wystarczające dowody na rakotwórczość bergaptenu w połączeniu z promieniowaniem UV, potwierdzone badaniami na zwierzętach doświadczalnych, ale nie było wystarczających dowodów na działanie rakotwórcze bergaptenu na ludzi i na zwierzęta, w przypadku braku promieniowania UVA. Jednak bergapten w połączeniu z UV uznano za "prawdopodobnie rakotwórczy dla ludzi" (IARC 1986a).
