|
czat
wyszukiwarka
przydatne narzędzia i
programy
translator
ang.- pol. i pol.- ang.
|
Gruczoły łojowe
Gruczoły łojowe (glandulae sebaceae, łój – sebum) występują na
całej powierzchni skóry; brak ich jedynie na dłoniach i stopach. Skóra okolicy
ciemieniowej, grzbietu, karku i twarzy jest najbogatsza
w gruczoły łojowe. Łój wytwarzany przez komórki wydzielnicze gruczołów
łojowych przedostaje się do mieszków włosowych lub bezpośrednio na
powierzchnię skóry. Gruczoły łojowe są typu pęcherzykowatego. W części
wydzielniczej znajdują się komórki rozrodcze (na obwodzie), komórki
młodociane, komórki sekrecyjne
i komórki rozpadające się. Komórki rozrodcze mają zdolność do podziału, czyli
namnażania się, dzięki czemu gruczoł ulega ciągłej regeneracji. Komórki
młodociane dojrzewają i nabierają zdolności wydzielnicze, czyli syntezy
składników łoju. Komórki sekrecyjne wytwarzają łój, przy czym zużyciu wówczas
ulega ich zawartość. Gruczoły łojowe są więc gruczołami holokrynowymi
(zawartość komórek zostaje przekształcona w wydzielinę). Komórki wypełnione
łojem pękają, łój ulega przemieszczeniu do części wyprowadzającej gruczołu. Proces
ten jest wymuszony skurczem mięśni gładkich, np. mięśnia przywłosowego. Komórki
wydzielnicze gruczołów łojowych zwie się sebocytami.
Łój zawiera tłuszcze proste, estry, aldehydy, cholesterol, kwasy
tłuszczowe. Łój wraz z potem tworzy emulsję – tłuszczopot. Tłuszczopot chroni
skórę przed wysychaniem, rozwojem grzybów
i bakterii.
Przy acne inversa gruczoły łojowe ulegają zakażeniu, bowiem
sąsiadują z gruczołami apokrynowymi, a ponadto są połączone
z mieszkiem włosowym, do którego również gruczoły apokrynowe uchodzą.
Nadmierne rogowacenie gruczołów łojowych sprzyja zatkaniu mieszków włosowych
i zaleganiu w nich wydzieliny gruczołów apokrynowych oraz bakterii
chorobotwórczych.
|
